That '70s show, 1.
`Friends`, 3. de `Scrubs` olmak üzere, bugüne kadar izlediğim en iyi 2. komedi
dizisi.
Bütün
dizilerde aradığım, bir çoğunda bulamadığım o sıcaklık, o sempati, o "aa
aynı benim/bizim yaşadığımız şeyler" dediğimiz olaylar bu dizide vardı. Hatta
yaşımdan dolayı, bu dizidekiler bana daha yakındı.
Friends'te
olduğu gibi, bu 6 kişilik arkadaş grubunun da 7.si olmayı çok çok isterdim.
Kelso'yla
dalga geçip, sonra kıyamayıp yanaklarını sıkmayı, Hyde'la milletle dalga geçip ölümüne
gülme krizine girmeyi, Fez'le absürd diyaloglarda bulunmayı, Jackie'yle kuaföre/alışverişe
vs. gitmeyi, Donna'yla dertleşmeyi, Eric'le de yarı ciddi, yarı alaycı sohbet etmeyi,
onlarda kalıp Kitty ve Red'le vakit geçirip, Laurie'ye kaşar imalı espriler
yapmak isterdim. Bol bol Eric'lerin bodrumunda takılmayı, circle'da olmayı,
sıra her bana geldiğinde konuşamayıp gülme krizine girmeyi, yada en uçuk
fikirlerimi anlatmak isterdim.
Bu
dizinin, Friends'le benzer pek çok ortak noktası var aslında, yada ben hep
karşılaştırdığım için ister istemez buluyorum. Donna & Eric, Monica & Chandler
gibi, dizinin örnek çifti. Sudan sebeplerle ufak kavgalar edip, sonunda
birbirlerinin değerini anlayıp hep barışıyorlar. Jackie & Jelso, daha çok Rachel
& Ross gibi. Belki Donna & Eric'ten daha çok aşıklar birbirlerine, ama
sürekli ayrılıp barışmaları, birbirlerini delice severken sürekli araya bir
şeylerin, daha doğrusu Kelso'nun aptallığının girmesi yüzünden hep koptular. Ama
Kelso'ya da kıyamıyor insan, o kadar sevimli ki.
Fez de
uçukluğuyla biraz grubun Phoebe'si gibi. Cool tavırlarıyla da geriye Hyde -
Joey benzetmesi kalıyor. Gerçi aptallık ve çapkınlık konusunda Kelso ve Joey
daha yakın ama neyse.
Bu
diziyle, şu an 20'lerinin sonunda, 30'larının başlarında olan 6 oyuncuyu, ergenlik
dönemlerinde tanıdık. Diziden sonra en çok kariyerinde iyi işler başaranlar Mila
Kunis, Ashton Kutcher ve biraz da Topher Grace oldu. Hepsi gözümüzün önünde
büyüdü. Özellikle Mila, ilk sezonlarda mızmız, hafif çirkin, evimizin küçük
kızı modundayken, 3. sezondan sonra bir serpilmeye, bir güzelleşmeye başladı. Sıska
oğlan Topher bile, son sezonlara doğru bayağı olgun bir delikanlı oldu.
Bu dizi
bize 7 harika, son sezonuyla da kendi içinde ortalama, ama diğer pek çok diziye
göre yine güzel, hafif spin-off tadında 1 sezon bıraktı. '76- '80 arası Amerika'yı
özet geçti bize, giyim tarzları, yaşam tarzlar, müzikleri, zevkleri,
kültürleri, her şeyiyle. Bazı şeylerde nostalji yaşadık, bazılarını hiç
duymamıştık bile. Belki dizinin o kadar tutacağını senaristler bile
beklemediğinden, belki daha çok malzeme olsun diye, 70'lerin 2. yarısından
başladık. Keşke 8 sezonda 4 yıl olmasaydı da, 70'lerin başından sonuna 10 yıl
izleseydik. Ama hiç fark etmez. Bu diziyi alıp 2000'lere de uyarlasanız
tadından pek bir şey kaybetmez. "ah o zamanlar cep telefonu olsa, Eric
şimdi ne kolay arardı Donna'yı" yada "tüh internet olsa, facebook
olsa Fez çoktan şu kızla tanışmıştı", "yazık Hyde ancak plak peşinde
koşsun internetten müzik indirme şansı olsaydı..." dediğimiz sahneler
hariç, bazen 70'leri izlediğimizi hissetmedik bile.
Bence bir
dizideki oyunculuklardan, hatta senaryodan bile önemli olan unsur, oyuncular arasında
iyi bir kimya olması. Gerçekte de neredeyse dizideki kadar yakın olmadıkları
sürece, senaryo onları istediği kadar kaynaştırsın, kopuk kalırlardı. Fakat
'70s show'da, oyuncuların gerçekte de yakın olması diziyi gerçekçi kıldı. Bunu blooper'lardan bile anlamak mümkün. Dizinin
finalinin üstünden 6 yıl geçmesine rağmen, Danny Masterson twitter'a sürekli yakın zamanda Topher,
Wilmer, Laura'yla vs. çektiği fotoğrafları atıyor, yani hala görüşüyorlar.
Ashton'la Mila zaten dizi bittiğinden beri sürekli bi aradalar, hatta Ashton, Demi
Moore'dan ayrıldıktan sonra, sevgili oldukları söylendi. hı keşke olsa, çok
yakışıyorlar.
That '70s
show, herkese gönül rahatlığıyla tavsiye edeceğim, ara sıra aklıma bir sahnesi
gelip, düşüncesiyle bile eğleneceğim bir dizi olarak kişisel arşivimde yerini
aldı.
